6533b7d3fe1ef96bd1260d16

RESEARCH PRODUCT

Między metafizyką wspólnoty a praktyką życia wspólnotowego. O wspólnocie widzianej przez Dietricha von Hildebranda i Jeana Vaniera

subject

description

W filozofii politycznej i społecznej opis relacji pomiędzy jednostką a wspólnotą należy do dwóch przeciwstawnych nurtów: indywidualizmu i kolektywizmu a skrajnych postaciach między libertynizmem a komunitaryzmem. Powyższy temat wpisuje się w dyskusję na temat tego, w jaki sposób wspólno- ta wpływa na konkretnego człowieka i odwrotnie. Zostało to uczynione jednak z innej perspektywy. Autor rozdziału wykorzystał myśl dwóch personalistów: Dietricha von Hildebranda i Jeana Vaniera. Hildebrand, korzystając z dorobku personalizmu oraz fenomenologii w dziele „Metafizyka wspólnoty” wskazuje, że wspólnota nie jest dodatkiem do życia społecznego. Vanier, będąc założycielem wspólno- ty L’Arche (skupiającej osoby niepełnosprawne intelektualnie z pełnosprawnymi asystentami), każdego dnia daje świadectwo, iż wspólnota nie jest miejscem idealnym, lecz miejscem wzajemnego wzrastania. Przekonanie to Vanier zapisał w swojej książce „Wspólnota miejscem radości i przebaczenia”. Celem rozdziału jest zwrócenie uwagi na to, co łączy powyższych filozofów, ale także wyeksponowanie różnic. Zestawienie poglądów Hildebranda i Vaniera jest uzasadnione z kilku względów. Do najważniejszych należy zaliczyć m.in.: korzystanie z owoców myśli personalistycznej, doświadczenie II wojny światowej oraz zakorzenienie w chrześcijaństwo, co niewątpliwie wpływa na ich postrzeganie świata i jego proble- mów. Warto także podkreślić, iż tytuł rozdziału nie jest przypadkowy. Hildebrand był etykiem, którego interesowała obserwacja życia społeczno-politycznego – stąd metafizyka wspólnoty. Vanier (mimo iż jest doktorem filozofii), najpierw założył wspólnotę, sam zamieszkując z osobami niepełnosprawnymi, a dopiero później na kanwie bezpośrednich doświadczeń spisał swoje refleksje w formie książek – stąd praktyka życia wspólnotowego.