6533b7dcfe1ef96bd1272249
RESEARCH PRODUCT
Kurioza w polskim teatrze współczesnym
subject
contemporary Polish theatreAlien/Anotherwidzpolski teatr współczesnyObcy/Innyspectatordescription
Współczesny polski teatr opiera się na zmianie kierunku relacji: od komunikacji z tradycją ku komunikacji z odbiorcą. Katarzyna Fazan widzi jej początki w inscenizacji Iwony, księżniczki Burgunda Grzegorza Jarzyny z 1997 r. Dalsze działania są konsekwencją m.in. wprowadzenia kategorii kuriozum. Rozpatrywane jest ono na dwóch polach: w obrębie sceny i poza nią. Dla Mai Kleczewskiej kurioza są krzywym zwierciadłem dla zbiorowości i widzów, ustanawiającym granicę między „swoim” a „obcym”. Radosław Rychcik rozumie kuriozum dosłownie, nawiązując do postaci z amerykańskiego kina. Natomiast Krzysztof Garbaczewski inscenizuje zachowania i reakcje widzów; jego eksperymenty oscylują wokół kategorii tożsamości, czasu i miejsca.
| year | journal | country | edition | language |
|---|---|---|---|---|
| 2016-01-01 |