6533b821fe1ef96bd127c52d

RESEARCH PRODUCT

Prekluzja dowodowa w postępowaniu przed sądem II instancji

subject

description

Problematyka prekluzji dowodowej w instancji odwoławczej wiąże się z zaprezento-waniem przedmiotowego zagadnienia w kontekście art. 427 § 3 k.p.k. w zw. z art. 452 k.p.k. Łączna interpretacja wskazanych przepisów pozwala wyprowadzić wnioski co do faktycznego zakresu obowiązywania prekluzji dowodowej w postępowaniu przed sądem II instancji i jego wpływu na model postępowania odwoławczego. Dokonując wykładni art. 427 § 3 k.p.k., wskazać należy, że zawiera on w swej treści sformułowania normatywne wymagające do-precyzowania od strony teoretyczno-praktycznej. Znaczenie „nowych” faktów lub dowodów w ujęciu tego przepisu należy dookreślić na podstawie reguł interpretacyjnych wynikają-cych z art. 452 k.p.k. W obliczu łącznej wykładni przepisów można wyprowadzić wniosek, że kryterium „nowości” nie spełnia dowód, co do którego istniała możliwość zgłoszenia go przed sądem I instancji, co w drodze analogii ma zastosowanie również do „nowych faktów”. Powyższe wnioski wymagają doprecyzowania, od strony pozytywnej w zakresie prekluzji w przytaczaniu „nowych” faktów lub dowodów, o treść art. 452 § 3 k.p.k., który wprowadza ograniczenia względem jednej z podstaw oddalenia wniosków dowodowych w postępowaniu odwoławczym