6533b834fe1ef96bd129e354

RESEARCH PRODUCT

Symbolika księżyca w Enarrationes in psalmos św. Augustyna

subject

description

Niniejszy artykuł dowodzi, że Augustyn objaśniając w Enarrationes in Psalmos teksty Psalmów nie traktuje pojawiających się w nich odniesień do księżyca jedynie jako części opisów piękna stworzonego świata, ale stara się w nim dostrzec sens ukryty, którego ujawnienie służy wykładni różnych teologicznych zagadnień. Dla biskupa Hippony księżyc jest bowiem metaforą Boga Stwórcy, Chrystusa, Kościoła oraz człowieka. W odniesieniu do Boga Stwórcy księżyc ma przypominać chrześcijanom, iż Bóg stwarzając wszystko jako dobre i piękne sam jest Dobrem i Pięknem. Ponadto motyw księżyca ma wskazywać na samowystarczalność Boga, Jego wolność i niezależność. Księżyc jako metafora Chrystusa pozwala z kolei dostrzec w Nim prawdziwego Boga, który poprzez wydarzenie Wcielenia objawił człowiekowi odwieczny plan zbawienia. Eklezjologiczny wymiar symboliki księżyca wprowadza natomiast pojęcie początków Kościoła, wskazuje na jego prześladowania i obecność w nim grzesznych ludzi. Co więcej, księżyc-Kościół jest mistycznym Ciałem Chrystusa, którego Głową jest Chrystus. Jest to ponadto Kościół Chwalebny, który na zawsze będzie królował z Chrystusem. Poprzez antropologiczny wymiar figury księżyca Augustyn odsłania słuchaczom swoich kazań prawdę o ludzkiej znikomości, cielesności i śmiertelności, moralnej niestałości oraz konieczności nabywania coraz większej doskonałości przy wsparciu Ducha Świętego. Księżyc ma również kierować myśl człowieka na prawdę o zmartwychwstaniu.