6533b7d5fe1ef96bd12650c2

RESEARCH PRODUCT

Names of Snakes in Latvian Texts of the Sixteenth and Seventeenth Centuries

subject

description

Names of Snakes in Latvian Texts of the Sixteenth and Seventeenth Centuries This article analyses the naming of snakes in sixteenth- and seventeenth-century Latvian texts which are taken from the Corpus of Early Written Latvian Texts, containing the first Latvian dictionaries, religious texts, and some secular texts. The objective of the paper is to try to determine how precisely the translators of religious texts rendered names of snakes, and to ascertain whether any semantic changes have taken place, or whether religious texts show specific use. The study also aims to find out if taboo of dangerous animals, snakes in particular, and related euphemisation is reflected in early Latvian texts. The paper focuses on four Latvian words: cūska , odze , zalktis , and tārps ; two of them, odze and zalktis , from the sixteenth and seventeenth centuries until present time, have undergone significant semantic changes, probably because of euphemisation triggered by taboo. Comparison with the Lithuanian language allows to conclude that such usage, different from Modern Latvian, is neither specificity of old texts, nor incompetence of translators, but rather historical language facts. It is also established that in the sixteenth and seventeenth centuries animals as well as plants were not so strictly separated in peoples’ minds, the borders between their names were more fluid, therefore any of snakes’ names could be attributed to any snake species in Latvia. Nazwy wezy w szesnasto- i siedemnastowiecznych tekstach lotewskich Niniejszy artykul analizuje nazwy wezy w szesnasto- i siedemnastowiecznych tekstach lotewskich, pochodzących z korpusu wczesnego piśmiennictwa lotewskiego, zawierającego pierwsze lotewskie slowniki, teksty religijne i świeckie. Autorka podejmuje probe ustalenia, jak dokladnie tlumacze tekstow religijnych przekladali nazwy wezy, oraz wyjaśnienia, czy zachodzily w tym zakresie zmiany semantyczne i czy teksty religijne zawierają specyficzne uzycia. Artykul ma rowniez na celu ustalenie, czy tabu w odniesieniu do groźnych zwierząt, zwlaszcza wezy, i związana z nim eufemizacja znajdują odzwierciedlenie we wczesnych tekstach lotewskich. Analiza skupia sie na czterech lotewskich leksemach: cūska , odze , zalktis i tārps . W okresie od XVI i XVII wieku do czasow wspolczesnych, dwa z nich, odze i zalktis , ulegly znacznym zmianom semantycznym, prawdopodobnie wywolanym eufemizacją wynikającą z tabu. Porownanie z jezykiem litewskim pozwala stwierdzic, ze takie uzycie, odmienne niz we wspolczesnej lotewszczyźnie, nie wynika ze specyfiki wczesnych tekstow lotewskich ani z braku kompetencji tlumaczy, lecz z historii jezyka. Jak wykazano, w XVI i XVII wieku poszczegolne zwierzeta i rośliny nie byly tak mocno wyodrebnione w ludzkiej świadomości, granice pomiedzy ich nazwami byly bardziej plynne, a zatem wszystkie omawiane nazwy mozna przypisac wszystkim gatunkom wezy wystepującym na Łotwie.