6533b838fe1ef96bd12a514f

RESEARCH PRODUCT

Żydzi w dyskursie Kościoła katolickiego

subject

description

Jews in the discourse of the Catholic Church The article describes the most important changes which appeared after the Second Vatican Council in the discourse of the Catholic Church in reference to its attitude to confessors of Judaism. The change is the difference between the state of texts in two different moments, which is why the first part of the article is dedicated to the characteristics of pre-Council (and mostly pre-war) discourse about Jews, and the second part to main directions of the changes caused by the realization of the Council postulates. The third part shows indications of the continuation of old, deep-rooted schemes. The analysis partly concerns texts of the Church worldwide, and partly texts of the Church in Poland.  Polish pre-Council discourse on Jews was characterized by exceptional negativism. Catholic liturgy shows them as those who tortured and killed Jesus (the myth of deicides). In the sermons, pastoral letters and the Catholic press, Jews were presented as enemies of not only Christianity but also of Poles, because the Church in Poland engaged itself in creation of the nationally and religiously homogenous country under the slogan “Poland for Poles.” All the traditional myths were reproduced (Jews as wreckers, conspirators, debauchers, etc.). Many linguistic means were applied to degrade Jews, for example deminutiva, animalization (speaking about Jews as about animals), so-called cacophemism, words with pejorative meaning of moral and physical disgust. After Vaticanum II contents, which reproduced the picture of Jews as deicides, were removed from the Catholic liturgy. The positive pictures of Jews and Judaism were consequently created in the tuition of Pope John Paul II and Benedict XVI. Linguistic means emphasize the community of Christians and Jews (bond, closeness, brothers, brotherhood, togetherness, etc.). Each pope obliges Catholics to respect Jews and memory of Holocaust; popes directly prohibit any signs of anti-Semitism. After 1989 in Poland anti-Jewish inclinations returned, especially in the circle of the so callled Catholicism of the Maryja Radio. Again Jews are accused of causing damage to Poles, and the language of those statements is very much like in the discourse before the Council. Żydzi w dyskursie Kościola katolickiego Artykul opisuje wazne zmiany w dyskursie Kościola katolickiego w odniesieniu do wyznawcow judaizmu, ktore pojawily sie po Soborze Watykanskim II. Jedną z nich jest roznica pomiedzy stanem tekstow w dwoch roznych momentach: przed i po soborze. Dlatego pierwszą cześc artykulu autorka poświeca charakterystyce przedsoborowego (i w wiekszości przedwojennego) dyskursu na temat Żydow, a cześc drugą – glownym kierunkom zmian spowodowanym realizacją postulatow soboru. Cześc trzecia pokazuje objawy kontynuacji starych, gleboko zakorzenionych schematow. Analiza cześciowo odnosi sie do ogolnych tekstow Kościola, a cześciowo do tekstow Kościola publikowanych w Polsce. Polski przedsoborowy dyskurs o Żydach byl wyjątkowo negatywny. Liturgia katolicka przedstawiala Żydow jako tych, ktorzy torturowali i zabili Jezusa (mit bogobojcy). W kazaniach, listach duszpasterskich i katolickiej prasie Żydow pokazywano jako wrogow nie tylko chrześcijan, lecz szczegolnie Polakow, poniewaz Kościol w Polsce zaangazowal sie w kreowanie narodowo i religijnie homogenicznego kraju pod sloganem „Polska dla Polakow”. Reprodukowano wszystkie tradycyjne mity (Żydzi jako szkodnicy, spiskowcy, rozpustnicy itd). Uzywano wiele środkow lingwistycznych, by zdegradowac Żydow, np. zdrobnienia, animalizacje (czyli mowienie o Żydach jako o zwierzetach) czy tak zwany kakofemizm (czyli uzywanie slow o pejoratywnym znaczeniu), aby sprowokowac uczucie moralnego i fizycznego obrzydzenia. Po Vaticanum II treści reprodukujące przedstawienie Żydow jako bogobojcow zostaly usuniete z liturgii. Pozytywny obraz Żydow i judaizmu byl konsekwentnie kreowany w naukach papiezy Jana Pawla II i Benedykta XVI. Lingwistyczne środki podkreślają wspolnote chrześcijan i Żydow (wieź, bliskośc, bracia, braterstwo, razem itd.). Papieze zobowiązują katolikow do szanowania Żydow i pamieci Holokaustu, bezpośrednio zakazują jakichkolwiek przejawow antysemityzmu. W Polsce po 1989 roku antyzydowskie tendencje znow ozyly, szczegolnie w kregach tak zwanych radiomaryjnych. Ponownie Żydzi oskarzani są o powodowanie szkod Polsce i Polakom, a jezyk tych twierdzen bardzo przypomina dyskursy przedsoborowe.